Her Llwybr Arfordirol y De Orllewin – Er cof am Christine

Blog Gwadd gan Rebecca Watson

Helo Pawb, fy enw i yw Rebecca. Yr haf diwethaf cwblhaodd fy mhartner Krishan a minnau daith gerdded 163 milltir ar hyd Llwybr Arfordirol y De Orllewin, gan godi dros £3,300 ar gyfer NRAS.

Rwy’n hynod ddiolchgar i NRAS am roi’r cyfle hwn i ni rannu ein stori.

Cafodd fy Mam (Chris) ddiagnosis o Arthritis Gwynegol (RA) ym 1981 a hithau ond yn 22 oed. Roedd yn sydyn ac annisgwyl ac nid oedd y triniaethau oedd ar gael ar y pryd mor effeithiol ag y maent heddiw. Dywedwyd wrth Mam, a oedd yn gweithio fel nyrs gymwysedig ar y pryd, na fyddai byth yn gweithio eto oherwydd na fyddai'n gallu cadw i fyny â gofynion corfforol y swydd. Nid oedd yn fodlon derbyn hyn, ac ailhyfforddodd fel gweithiwr cymdeithasol a pharhaodd i weithio am 35 mlynedd arall.

Roedd gan fam un o’r achosion mwyaf difrifol o RA yn y wlad a, thros y blynyddoedd, cymerodd ran mewn llawer o dreialon clinigol a rhoi cynnig ar lawer o driniaethau arloesol, gan ei bod yn benderfynol o wneud yn siŵr y byddai gan bobl yn y dyfodol opsiynau a chanlyniadau triniaeth gwell na gwnaeth hi. Mam oedd y math o berson oedd yn credu mewn byw bywyd i’r eithaf ac roedden ni mor ffodus i allu teithio o gwmpas y byd a pharhau i gael profiadau anhygoel er gwaethaf yr holl heriau. Aethom i fyny mynyddoedd, i mewn i jyngl, ar draws parciau cenedlaethol a hyd yn oed ar draws strydoedd coblog Ciwba, lleoedd nad ydynt yn hygyrch o gwbl… ond fe wnaethom ni beth bynnag.

“Fe aethon ni i fyny mynyddoedd, i mewn i jyngl, ar draws parciau cenedlaethol a hyd yn oed ar draws strydoedd coblog Ciwba, lleoedd sydd ddim yn hygyrch o gwbl… ond fe wnaethon ni hynny beth bynnag.”

Drwy gydol fy mywyd, roeddwn yn ymwybodol o rai o'r effeithiau y gall RA a'i driniaethau eu cael ar y corff, ond nid wyf yn siŵr a oeddwn yn ymwybodol o'i effaith ar bob system organau, gan gynnwys y galon. Ym mis Awst 2019, cafodd Mam drawiad ar y galon ac yn drasig bu farw ychydig ddyddiau'n ddiweddarach, yn ddim ond 61 oed. ac roeddwn i'n teimlo bod fy myd wedi cwympo o'm cwmpas a fy nheulu wedi chwalu.

Dros y ddwy flynedd ganlynol, gyda chymorth teulu gwych, ffrindiau a rhwydweithiau cymorth ehangach ceisiais ddod o hyd i ffyrdd o anrhydeddu cof Mam ac ar yr un pryd sicrhau newid cadarnhaol i bobl ag Arthritis Gwynegol. Gwn fod Mam wedi elwa o grwpiau cymorth RA, treialon triniaeth a therapïau a dyna pam roeddwn i eisiau codi arian ar gyfer NRAS.

Roedd Mam wrth ei bodd â’r môr, ac roedd hi wastad eisiau bod yn agos at yr arfordir, felly daeth y syniad o gerdded ar hyd Llwybr Arfordirol y De Orllewin. Aethom ati i fapio’r llwybr, gan gychwyn o Jennycliff, yn Plymouth, ger lle magwyd Mam, a gorffen yn Land’s End yng Nghernyw, gan fynd trwy lawer o leoedd yn Nyfnaint a Chernyw yr oedd Mam wedi sôn amdanynt oedd yn bwysig iddi tra oedd hi’n tyfu i fyny.

Fe wnaethom gyfrifo y byddem yn gallu cwblhau'r pellter o 163 milltir mewn 10 diwrnod, gan gerdded rhwng 16 a 17 milltir y dydd. Yr hyn na wnaethom ei ystyried yn llawn oedd pa mor serth fyddai'r llwybr am y cyfan, felly wrth edrych yn ôl - mae'n debyg y dylem fod wedi rhoi ychydig mwy o amser i ni ein hunain. Fodd bynnag, roeddem am orffen y daith gerdded ar ail ben-blwydd colli Mam, felly nid oedd ymestyn y daith yn opsiwn, a gwnaethom iddo weithio.

Drwy gydol y daith aethom drwy lawer o lefydd anhygoel, megis: Fowey, Marazion a Lizard Point i enwi dim ond rhai. Cawsom ein syfrdanu gan y nifer o bobl a stopiodd ni a holi am ein stori ar hyd y ffordd. Roedd pawb y buom yn siarad â nhw yn adnabod rhywun yr oedd RA wedi effeithio arno ac eisiau cefnogi ein hachos, ac roedd eu geiriau o anogaeth yn help mawr i’n gwthio drwy’r pwyntiau anodd yn y daith gerdded (yn enwedig yr adegau pan oedd hi’n bwrw glaw mor drwm a gyda phob cam rydym yn yn gallu teimlo'r dŵr yn cronni o amgylch bysedd ein traed!).

Mewn rhai rhannau anghysbell iawn, roedd y llwybr wedi gordyfu cymaint nes bod yn rhaid i ni frwydro ein ffordd drwy'r llystyfiant ac, mewn rhannau eraill, roedd yn ymddangos fel pe bai ond ychydig gentimetrau o led, felly bu'n rhaid i mi wynebu fy ofn o uchder yn uniongyrchol. Fodd bynnag, rydym yn ddiolchgar iawn i Gymdeithas Llwybr Arfordirol y De Orllewin sy’n gweithio’n ddi-stop i gadw’r llwybr yn ddiogel i gerddwyr.

Ar Ddiwrnod 10, pan ddaethom ar draws y llinell derfyn o’r diwedd, a chyrraedd arwydd Land’s End, cawsom ein gwobrwyo â chymaint o gariad a chefnogaeth ac yn awr, chwe mis yn ddiweddarach, mae ein traed wedi gwella’n llwyr o’r diwedd.

Ni fyddem wedi gallu ei wneud heb fy nhad (Geoff), Anti Maggie ac Ewythr Jake, Uncle Pete, Michael, Caroline, Andy a Trish a gweddill y teulu a fu’n gweithio fel ein tîm cymorth drwy gydol yr antur hon.

Hoffwn hefyd ddiolch i bawb a gyfrannodd. Byddai mam wedi rhyfeddu at faint o gefnogaeth rydym wedi’i chael. Hoffwn annog unrhyw un sy’n ystyried codi arian ar gyfer NRAS i wneud hynny; pa bynnag her a ddewiswch, boed fawr neu fach, bydd yn gwneud gwahaniaeth enfawr.

Rebeca.

Yn teimlo wedi'ch ysbrydoli ac eisiau dilyn yn ôl traed Rebecca? Edrychwch ar ein tudalen digwyddiadau ar gyfer ein holl heriau sydd ar ddod y gallwch eu gwneud ar gyfer tîm NRAS. Fel arall, byddwch yn greadigol a chrëwch un eich hun a'i rannu gyda ni trwy Facebook , Twitter neu Instagram .