Rytuksymab

Tło

Rytuksymab został pierwotnie zatwierdzony do leczenia raka w 1998 r. i nadal jest w tym celu stosowany. Został zatwierdzony do stosowania w reumatoidalnym zapaleniu stawów w 2006 roku i od tego czasu został zatwierdzony do leczenia innych schorzeń reumatologicznych, w tym tocznia rumieniowatego układowego i niektórych typów zapalenia naczyń. Podobnie jak w przypadku metotreksatu, dawka stosowana w leczeniu RZS jest znacznie niższa.

Jak to działa?

Rytuksymab działa w nieco inny sposób niż inne leki biologiczne. Rytuksymab celuje w białko zwane CD20 na powierzchni limfocytów B – rodzaju białych krwinek. Rytuksymab przyłącza się do CD20 i powoduje rozpad komórek. Limfocyty B zwykle wytwarzają przeciwciała przeciwko infekcjom, ale w RZS wytwarzają również przeciwciała, które powodują, że inne komórki układu odpornościowego zaczynają powodować stan zapalny. Rytuksymab wpływa wyłącznie na limfocyty B w dojrzałym stadium ich rozwoju. Częściowo z tego powodu infuzje rytuksymabu muszą być podawane w odstępie 6 miesięcy lub dłuższym, aby umożliwić uzupełnienie i dojrzewanie pozostałych komórek limfocytów przed ponownym podaniem leku.

Najczęściej zgłaszane skutki uboczne

Jak każdy lek, rytuksymab może powodować działania niepożądane. Należy pamiętać, że są to jedynie możliwe skutki uboczne. Mogą w ogóle nie wystąpić

Częste działania niepożądane mogą obejmować:

• Reakcje na wlew (szczególnie na pierwszy wlew), które mogą wystąpić w trakcie lub w ciągu pierwszych 2 godzin od wlewu, objawiają się takimi objawami, jak gorączka, dreszcze i dreszcze. Jeśli podczas infuzji wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane, należy poinformować o tym członka personelu. Reakcje na infuzję można często złagodzić poprzez spowolnienie infuzji lub w niektórych przypadkach infuzję można przerwać.
• Zakażenia, takie jak zapalenie płuc i zakażenie dróg moczowych
• Reakcje alergiczne, które najprawdopodobniej wystąpią podczas infuzji, ale mogą wystąpić do 24 godzin po infuzji
• Zmiany ciśnienia krwi

Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML)

W bardzo rzadkich przypadkach zgłaszano, że u osób przyjmujących rytuksymab rozwinęło się poważne zakażenie mózgu zwane PML. Twoja pielęgniarka reumatologiczna może omówić to z Tobą bardziej szczegółowo. Objawy tej infekcji obejmują utratę pamięci, problemy z myśleniem, trudności z chodzeniem lub
utratę wzroku.

Ze względu na powagę tego działania niepożądanego ważne jest, aby być świadomym objawów PML, aby wiedzieć, jak pilnie skontaktować się z zespołem reumatologicznym, jeśli u nich wystąpią. Ważne jest również, aby wiedzieć, że to działanie niepożądane występuje niezwykle rzadko. Dane opublikowane w 2018 r. wykazały, że wystąpiło dziewięć przypadków PML u około 350 000 pacjentów na całym świecie, którym podano rytuksymab z powodu RZS. U wszystkich pacjentów, u których rozwinęła się PML, oprócz leczenia rytuksymabem występowało inne ryzyko rozwoju tej choroby.

Rytuksymab z innymi lekami

Wiadomo, że niektóre leki biologiczne słabo wchodzą w interakcje z innymi lekami biologicznymi. Dlatego możesz zostać poproszony o pozostawienie przerwy między odstawieniem jednego leku a rozpoczęciem kolejnego, aby pierwszy lek biologiczny miał czas zacząć wychodzić z organizmu.

Donoszono o interakcji rytuksymabu z lekiem przeciwpsychotycznym klozapiną.

Twój zespół medyczny może poinformować Cię o wszelkich znanych interakcjach z Twoimi lekami, dlatego ważne jest, aby poinformować go o wszystkich przyjmowanych lekach, niezależnie od tego, czy są one przepisywane na receptę, czy dostępne bez recepty. Powinieneś także poinformować ich o przyjmowaniu jakichkolwiek suplementów lub leków ziołowych, ponieważ one również mogą wchodzić w interakcje z lekami.

W przypadku rozpoczęcia przyjmowania nowych leków należy skonsultować się z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą, czy można je bezpiecznie przyjmować z aktualnie przyjmowanymi lekami.

Rytuksymab podczas ciąży i karmienia piersią

ciąży otrzymywały rytuksymab, urodziły bardzo niewiele dzieci Ponadto zgłaszano niski poziom limfocytów B u niektórych dzieci urodzonych przez osoby narażone na działanie rytuksymabu w czasie ciąży. Zaleca się unikanie rytuksymabu u osób w ciąży lub starających się zajść w ciążę, chyba że korzyści przewyższają ryzyko i nie ma alternatywnego leczenia.

Jeśli rytuksymab stosowany jest w ostatnich trzech miesiącach ciąży, nie należy podawać żywych szczepionek dziecku przed ukończeniem przez nie szóstego miesiąca życia.

Mężczyźni, których partnerki starają się o dziecko, mogą kontynuować przyjmowanie tego leku. Jednakże opiera się to na ograniczonych danych.

Karmienie piersią podczas leczenia rytuksymabem może być bezpieczne, ale to również opiera się na ograniczonych danych.

Informacje dotyczące ciąży zawarte w tej broszurze opierają się na wytycznych Brytyjskiego Towarzystwa Reumatologicznego (BSR) dotyczących przepisywania leków w czasie ciąży i karmienia piersią.

Przed założeniem rodziny zaleca się zasięgnięcie porady konsultanta lub pielęgniarki klinicznej na temat tego, kiedy rozpocząć ciążę.

Inhibitory limfocytów B i alkohol

Podczas stosowania tych leków można pić alkohol. Jednak nierzadko zdarza się, że podczas przyjmowania leków biologicznych stosuje się inne leki, w przypadku których obowiązują inne wytyczne. Na przykład metotreksat może wpływać na wątrobę, dlatego osobom przyjmującym metotreksat wraz z lekami biologicznymi zaleca się umiarkowane spożycie alkoholu, zgodnie z wytycznymi rządowymi.

Rytuksymab i szczepienia/szczepienia

żywych szczepionek osobom przyjmującym już rytuksymab. Żywe szczepionki stosowane w Wielkiej Brytanii obejmują: odrę, świnkę i różyczkę (MMR), ospę wietrzną, BCG (na gruźlicę), żółtą febrę, dur brzuszny lub doustne szczepionki przeciwko polio (można stosować szczepionki przeciwko polio i tarczycy w postaci zastrzyków). Jeżeli nie rozpoczęto jeszcze podawania rytuksymabu, ważne jest, aby zasięgnąć porady, jak długo należy zachować przerwę po przyjęciu żywej szczepionki.

Zdecydowanie zaleca się
coroczne szczepienie przeciw grypie Dostępny jest w dwóch postaciach: zastrzyku dla dorosłych i aerozolu do nosa dla dzieci. Szczepionka do wstrzykiwań nie jest szczepionką żywą, dlatego jest odpowiednia dla osób dorosłych przyjmujących rytuksymab. Aerozol do nosa jest żywą szczepionką i nie jest odpowiedni dla osób dorosłych przyjmujących rytuksymab. Szczepienie przeciw grypie można wykonać w przychodni lekarskiej lub w lokalnej aptece.

Coroczne szczepienie „Pneumovax” (chroniące przed pneumokokowym zapaleniem płuc) nie jest żywe i jest zdecydowanie zalecane. Najlepiej zaszczepić się szczepionką Pneumovax przed rozpoczęciem stosowania rytuksymabu.

Szczepionka przeciwko półpasiecowi jest zalecana wszystkim dorosłym, którzy ukończyli 65. rok życia, osobom w wieku 70–79 lat oraz osobom w wieku 50 lat i starszym z poważnie osłabionym układem odpornościowym. Szczepionkę
podaje się w dwóch dawkach w odstępie dwóch miesięcy. w przychodni lekarskiej. Jest ona dostępna w postaci szczepionki żywej lub nieżywej, dlatego ważne jest, aby upewnić się, że podano jej wersję nieżywą.

Szczepionki i boostery na Covid-19 nie są żywe i są ogólnie zalecane osobom chorym na RZS.

Podczas leczenia rytuksymabem można stosować szczepionki nieżywe. Jednakże, ponieważ limfocyty B biorą udział w odpowiedzi organizmu na szczepienia, szczepionka może nie zapewniać takiego samego poziomu ochrony, jak w przypadku nieprzyjmowania rytuksymabu. Z tego powodu zazwyczaj zaleca się, jeśli to możliwe, zaszczepienie się co najmniej sześć miesięcy po ostatniej dawce rytuksymabu i odczekanie dwóch tygodni od szczepienia przed podaniem kolejnych dawek rytuksymabu.

Twój lekarz rodzinny może doradzić, czy kwalifikujesz się do bezpłatnych szczepień przeciwko grypie, Pneumovax, półpasiec i Covid, w zależności od przyjmowanych leków i ich dawek.

Leki na reumatoidalne zapalenie stawów

Uważamy, że niezwykle istotne jest, aby osoby cierpiące na RZS rozumiały, dlaczego i kiedy stosowane są określone leki oraz jak działają w leczeniu choroby.

Zamów/Pobierz

Aktualizacja: 01.09.2020

Następna recenzja: 01.06.2023