Depresja i reumatoidalne zapalenie stawów

"Przygnębiony……. Ja?"  

Co mają wspólnego JKRowling, Agatha Christie, Dame Kelly Holmes, Fearne Cotton, „aktor „Kapitana Ameryka” Chris Evans, Winston Churchill, Angelina Jolie, Stephen Fry, Hugh Laurie i Ruby Wax?
 
Cóż, sokole oczy wśród was dostrzegą, że wszyscy są znani w swojej dziedzinie, ale czy wiesz, że wszyscy opowiadali o swoich doświadczeniach związanych z depresją? Depresja może dotknąć każdego, bez względu na wiek, płeć, rasę, kulturę, poziom zamożności czy zawód. Zachęcający jest fakt, że wyżej wymienione osoby poradziły sobie lub nadal radzą sobie ze swoją chorobą i prowadzą pełne i aktywne życie.

Przewlekłe schorzenia i depresja: kilka faktów i liczb 

W 2007 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przeprowadziła ogólnoświatowe badanie, w którym zbadano cztery przewlekłe schorzenia, w tym „zapalenie stawów”.
 
Wyniki tego badania wykazały, że średnie wyniki zdrowotne były niższe, gdy osoby cierpiały również na depresję. Nie mówi nam to, czy osoby cierpiące na choroby przewlekłe są bardziej przygnębione, ale wskazuje na silny związek między problemami ze zdrowiem psychicznym a skutkami zdrowia fizycznego. Od 2013 r. pojawiają się wezwania do włączenia oceny, leczenia i monitorowania zdrowia psychicznego do placówek opieki podstawowej i szpitalnej dla osób z chorobami przewlekłymi, co obejmuje szkolenia pracowników służby zdrowia w zakresie opieki w zakresie zdrowia psychicznego.

Reumatoidalne zapalenie stawów i depresja 

Sugeruje się, że depresja w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) występuje prawie trzy razy częściej niż w populacji ogólnej, a mimo to często pozostaje nierozpoznana. Jednym z powodów jest to, że niektóre objawy RZS, takie jak zmęczenie i słaby sen, można łatwo przypisać chorobie, podczas gdy mogą one również wskazywać na zły nastrój i/lub niepokój. Jednakże, chociaż osoby chore na RZS są bardziej podatne na depresję niż populacja ogólna, wiele osób chorych na RZS nie doświadczy tego objawu i uważa się, że może on dotyczyć jedynie około 13–20% pacjentów z RZS.

Lekarze mogą nie dokonywać formalnej oceny stanu nastroju pacjenta podczas wizyty w klinice, być może z powodu braku czasu, zasobów, przeszkolenia lub przekonania, że ​​ktoś inny, na przykład lekarz rodzinny, powinien wziąć odpowiedzialność za tę ocenę. Niestety niezdiagnozowany   

depresja może oznaczać, że pacjentowi może być trudno sprostać wymaganiom sugerowanego leczenia, a wysiłki wymagane do skutecznego samoleczenia będą zbyt trudne.
 
Decyzje dotyczące leczenia mogą być szczególnie trudne, a pacjent może nie skorzystać z potencjalnie przydatnych leków i interwencji. Co więcej, jeśli doświadczane objawy są w rzeczywistości bardziej związane z depresją niż RZS, pacjenci mogą rozczarować się terapiami, które najwyraźniej nie działają, ponieważ nie czują się lepiej. Pacjenci mogą również nie zdawać sobie sprawy, że mają depresję, dlatego nie rozmawiają z lekarzem o tym, jak się czują.
 
Niektóre osoby nadal niepokoją się postrzeganym „piętnem” związanym z przyznaniem się do złego samopoczucia i zdiagnozowaniem u nich „problemu zdrowia psychicznego”. Osoby wymienione na początku tego arkusza informacyjnego wypowiadały się z tego powodu i starają się podnieść rangę problemów zdrowia psychicznego zarówno tutaj, jak i na arenie międzynarodowej. Narodowy Instytut Doskonałości Zdrowia i Opieki (NICE) przyznaje, że osoby cierpiące na choroby przewlekłe mogą również doświadczyć depresji w pewnym momencie swojego życia, dlatego określił pewne jasne wytyczne dotyczące oceny i leczenia. Przygotowali użyteczną broszurę, którą można pobrać z Internetu i która zawiera informacje na ten temat pod adresem: www.nice.org.uk/guidance/cg91/ifp/chapter/About-this-information 

Istnieją również szczegółowe wytyczne dotyczące leczenia RZS u dorosłych, które obejmują zalecenia dotyczące dostępu do wsparcia, jakie może zapewniać interwencja psychologiczna. Mogą one obejmować strategie relaksacyjne, pomoc w radzeniu sobie ze stresem i specjalne terapie poznawcze zaprojektowane, aby pomóc w przystosowaniu się do życia z RZS. Możesz przeczytać o tych wytycznych na stronie: https://www.nice.org.uk/guidance/ng100 

Szukam pomocy 

Czasami to inne osoby zauważają, że nie jesteś do końca „sobą” i mogą zasugerować wizytę u lekarza rodzinnego lub rozmowę z reumatologiem lub pielęgniarką kliniczną.
 
Ważne jest, abyś zwrócił się o pomoc, jeśli od jakiegoś czasu czujesz się przygnębiony lub jesteś bardzo niespokojny. Nie martw się; nikt nie pomyśli, że jesteś „szalony”. Zanim udasz się do lekarza, zanotuj, jak się czujesz, aby uwzględnić wszystkie rzeczy, które chcesz powiedzieć. Każdy z nas może doświadczyć momentu wizyty u lekarza, przypominającego „królika w świetle reflektorów”, więc najlepiej być przygotowanym. Nie minimalizuj objawów, jeśli czujesz się ponury, powiedz to. Rozważ zabranie ze sobą zaufanej osoby. Posiadanie kogoś przy sobie może być bardzo pocieszające. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli przez większą część dnia, każdego dnia, przez co najmniej dwa tygodnie czujesz się bardzo przygnębiony, przygnębiony lub przygnębiony i straciłeś zainteresowanie czynnościami, które sprawiały Ci wcześniej przyjemność, powinieneś porozmawiać z jednym ze swoich pracowników służby zdrowia. zespół. Twój lekarz prawdopodobnie zada Ci dwa pytania:

• „Czy w ciągu ostatniego miesiąca często dokuczało Ci uczucie przygnębienia, przygnębienia lub poczucia beznadziejności?” 
• „Czy w ciągu ostatniego miesiąca często dręczyło Cię małe zainteresowanie lub brak przyjemności z robienia różnych rzeczy?” 

Jeśli odpowiedziałeś „Tak” na te pytania, dowiemy się więcej o tym, jak się czułeś: 

• Lekarz zapyta Cię o Twój rytm snu oraz to, czy czujesz się niespokojny lub szczególnie spowolniony. 

• Niezależnie od tego, czy Twoja waga i apetyt uległy zmianie (zwiększyły się, czy zmniejszyły) 
• jaki jest Twój poziom zmęczenia 
• jeśli pacjent był rozdrażniony lub nie mógł się skoncentrować 
• jeśli dręczy Cię poczucie bezwartościowości lub winy. 

Pytania te mogą wydawać się dość osobiste, ale konieczne jest ustalenie, jakie inne objawy mogą występować i co jeszcze dzieje się w Twoim życiu.
 
Lekarz może zapytać Cię o Twoje relacje, pracę i warunki życia. Chcieliby także wiedzieć, czy w przeszłości doświadczyłeś depresji, być może przed zdiagnozowaniem RZS, a także jakie metody leczenia stosowano i jaka była ich skuteczność. Lekarz zapyta również, czy myślałeś lub masz zamiar popełnić samobójstwo. Może się to wydawać dość przerażające, ale osoby cierpiące na depresję (które również cierpią na długotrwałe schorzenia, takie jak RZS) mogą częściej myśleć o samookaleczeniu.

Dbanie o siebie 

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie depresję lub myślisz, że zaczynasz czuć się przygnębiony, możesz zrobić kilka rzeczy, aby sobie pomóc.  

• Staraj się wysypiać. Zdecyduj się na rutynę i trzymaj się jej; oznacza to kładzenie się i wstawanie mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. Nasze ciała lubią rutynę!  
• Jeśli sen jest trudny, przydatne może być odwrócenie uwagi od zmartwień i negatywnych myśli. Słuchaj radia, czytaj lub słuchaj relaksującej muzyki. Jeśli umysł jest zajęty, nie jest w stanie skupić się na zmartwieniach.  
• Przyjrzyj się swojej diecie i spróbuj wprowadzić jedną lub dwie zmiany, aby była zdrowsza, jeśli zajdzie taka potrzeba. Dobra, zdrowa dla serca dieta może być szczególnie dobra dla osób chorych na RZS. Staraj się włączyć do swojej diety tłuste ryby lub kwasy tłuszczowe omega-3.  

• Jeśli trudno ci sobie z tym poradzić, unikaj alkoholu, konopi indyjskich i innych narkotyków rekreacyjnych. Mogą wydawać się pomocne, ale na dłuższą metę same w sobie powodują problemy.  
• Jeżeli prowadzisz życie duchowe, porozmawiaj ze swoim duchownym lub doradcą, być może będą w stanie udzielić Ci szeregu środków wsparcia. 
• Skoncentruj się na wykonywaniu czynności, które sprawiają ci radość. Jednym z pierwszych sposobów radzenia sobie z niskim nastrojem jest zmiana zachowania, a zwiększenie liczby przyjemnych zajęć daje natychmiastową poprawę.  
• Spędzaj czas z innymi ludźmi; nie daj się odizolować. Wybierz przyjaciół i rodzinę, którzy prawdopodobnie będą Cię wspierać. Przedyskutowanie pewnych kwestii może pomóc, ale nie skupiaj się na negatywach  
• Dobra rutyna relaksacyjna i/lub medytacyjna może być kluczem do zmniejszenia lęku i uczucia stresu. Wymaga to praktyki, ale ostatecznie może się opłacić. Terapeuta zajęciowy w lokalnym szpitalu może pokazać Ci pewne strategie relaksacyjne lub możesz sprawdzić u swojego lekarza pierwszego kontaktu, czy prowadzi jakieś kursy. Alternatywnie możesz zainteresować się techniką zwaną „uważnością”. Badania wykazały, że interwencje oparte na uważności u osób z problemami fizycznymi mogą przynieść korzyści w postaci poprawy dobrostanu psychicznego.  

• Wiele osób cierpiących na depresję traci zainteresowanie swoim wyglądem. Codzienne ubieranie się i bycie dumnym ze swojego wyglądu może pomóc podnieść poczucie własnej wartości.  
• Nagradzaj się pozytywnymi smakołykami, aby przypomnieć sobie, że zasługujesz na dobre rzeczy. 
• Regularne ćwiczenia mogą również poprawić nastrój, a także przynieść inne korzyści zdrowotne, szczególnie u osób z RZS. Zespół reumatologa lub fizjoterapeuta może pomóc w znalezieniu odpowiedniego programu ćwiczeń. Pomocne mogą być grupy samopomocy, takie jak www.mind.org.uk może spodoba ci się pójście do lokalnej grupy, jeśli taka istnieje w twojej okolicy. Przypomnienie sobie, że nie jesteś sam w takim stanie, pomaga.
• Możesz także odnieść korzyść ze spotkania z innymi osobami chorymi na RZS za pośrednictwem forów internetowych lub spotkań grupowych, chociaż nie każdemu będzie to odpowiadać. Pamiętaj jednak, że doświadczenia każdego będą inne, dlatego porównywanie doświadczeń nie zawsze jest łatwe. 

– Jeśli chcesz dołączyć do forum internetowego na temat RZS, możesz uzyskać dostęp do forum członków NRAS, dołączając do stowarzyszenia lub zarejestruj się w HealthUnlocked , które posiada forum na temat RZS moderowane przez NRAS.
- Kliknij tutaj , jeśli chcesz poszukać grupy NRAS w swojej okolicy.

Z badań wiemy, że osoby cierpiące na depresję często czują się bezradne wobec życia i przyszłości. Jednym z najskuteczniejszych sposobów walki z tym zjawiskiem jest odzyskanie poczucia kontroli, a można to osiągnąć poprzez radzenie sobie w sposób bardziej aktywny niż pasywny. Jeśli czujesz, że coś robisz, samo to może poprawić Twój nastrój.  

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) 

Kiedy spotkasz się ze swoim lekarzem lub innym pracownikiem służby zdrowia, który dokona oceny lub poprosi Cię o rozmowę ze specjalistą, który może dokonać oceny, omówi z Tobą, jakie metody leczenia będą dla Ciebie najlepsze. Wiele osób ma wątpliwości co do przyjmowania leków przeciwdepresyjnych. Aktualne wytyczne sugerują, że w przypadku depresji uważanej za łagodną lub umiarkowaną należy zastosować „terapię rozmową”, taką jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT), (która może pomóc w radzeniu sobie z problemami poprzez zmianę sposobu myślenia i zachowania) lub inny problem Terapia rozwiązująca może być równie skuteczna jak lek przeciwdepresyjny i powinieneś mieć taką możliwość. W innych przypadkach, gdy depresja jest cięższa, lekarz może zalecić w pierwszej kolejności zastosowanie leku przeciwdepresyjnego, ewentualnie uzupełnienie terapii rozmową lub w połączeniu z nią. Prawdą jest jednak stwierdzenie, że w Wielkiej Brytanii na dostęp do usług psychologicznych często trzeba długo czekać. Jeśli budżet na to pozwala, możesz prywatnie udać się do psychologa. Jeśli tak, upewnij się, że nosi on tytuł „Chartered”, który jest standardem w praktyce w Wielkiej Brytanii. Psychologów można znaleźć w rejestrze prowadzonym przez Brytyjskie Towarzystwo Psychologiczne (patrz www.bps.org.uk ) lub za pośrednictwem organizacji takich jak Brytyjskie Stowarzyszenie Poradnictwa i Psychoterapii (BACP) i Wielka Brytania Rada Psychoterapii (UKCP).
 
Jeśli masz bardzo zdecydowane poglądy na temat leków lub poradnictwa, za lub przeciw, przedyskutuj je ze swoim lekarzem, aby wspólnie uzgodnić sposób dalszego postępowania, z którego będziesz zadowolony. Terapia poznawczo-behawioralna bada, w jaki sposób nasze myśli, zachowania, emocje i uczucia fizyczne są ze sobą powiązane. W depresji możemy utknąć w bardzo negatywnym sposobie myślenia, który wpływa na nasze zachowanie, emocje i samopoczucie fizyczne. Może to prowadzić do negatywnej spirali spadkowej, ponieważ jedno „karmi się” drugim. Terapia poznawczo-behawioralna pomaga zidentyfikować myśli i zachowania, które mogą mieć wpływ na Twoje samopoczucie i uczy, jak osiągnąć bardziej zrównoważony pogląd na sprawy.

 
 Po rozpoczęciu leczenia dobrym pomysłem może być prowadzenie prostego rejestru lub wykresu tego, jak się czujesz każdego dnia.
 
Może zapis uśmiechniętej buźki lub ocena od 1 do 10, aby wskazać, jak dobrze lub źle wygląda sytuacja. Są one przydatne, ponieważ z biegiem czasu można sprawdzić, czy leczenie działa, czy nie. Jest to również przydatne, ponieważ bardzo szybko zapominamy, jak się czujemy. Jak się czułeś dokładnie na tej randce 2 miesiące temu? Hmmm, trudne, prawda? Na każdej wizycie zabieraj swoją dokumentację do lekarza, aby on również mógł zobaczyć, jak się sprawy mają i omówić dalsze działania. Wykazano, że terapie poznawczo-behawioralne są jedną z najbardziej przydatnych terapii dla osób z długotrwałymi problemami zdrowotnymi, ponieważ skupiają się one na „tu i teraz”.
 
Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT) często obejmuje praktyki uważności i kładzie nacisk na pracę na rzecz własnych wartości i celów. Istnieją jednak inne rodzaje terapii i terapeuci, którzy mogą być dla Ciebie bardziej odpowiedni. Na przykład psychoterapia ma tendencję do patrzenia na wydarzenia i doświadczenia z przeszłości, aby pomóc ci w teraźniejszości. Ten rodzaj terapii trwa zwykle znacznie dłużej niż CBT, często ponad rok lub dłużej. Być może najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, jeśli podejrzewasz, że możesz mieć depresję, jest to, że nie musisz radzić sobie z nią samodzielnie. Oprócz uzyskania pomocy od zespołu opieki zdrowotnej oraz pomocy i wsparcia ze strony przyjaciół i rodziny, istnieje wiele organizacji, które mogą być w stanie zaoferować przydatne informacje, a niektóre z nich opisano poniżej:

Kilka przydatnych stron internetowych i zasobów 

Porady ekspertów z Royal College of Psychiatrists
Mind oferują wsparcie i porady, dzięki którym ludzie nie czują się samotni.
Brytyjskie Towarzystwo Psychologiczne prowadzi rejestr dyplomowanych psychologów (kliknij „Znajdź psychologa”).
Brytyjskie Stowarzyszenie Poradnictwa i Psychoterapii również posiada katalog (patrz Usługi BACP na stronie głównej i „Znajdź terapeutę”).
Rada ds. Psychoterapii Wielkiej Brytanii (UKCP) również posiada katalog (kliknij przycisk „znajdź terapeutę” na stronie głównej).

British Heart Foundation oferuje porady dietetyczne dotyczące prawidłowej diety zdrowej dla serca 

Centrum Terapii Poznawczej w Oksfordzie publikuje szereg broszur pomagających radzić sobie z depresją, stanami lękowymi itp. „Managing Depression” Davida Westbrooka kosztuje 4,75 GBP https://www.octc.co.uk/product-category/booklets 

Strona internetowa zawierająca bezpłatne zasoby do posłuchania na temat medytacji uważności.  

www.freemindfulness.org  

Action For Happiness oferuje przydatne i często bezpłatne seminaria internetowe oraz zasoby pomagające w uważności i radzeniu sobie. Co miesiąc wydają regularne bezpłatne kalendarze do pobrania.  

www.actionforhappiness.org 

Kilka przydatnych kontaktów 

www.nhs.uk lub zadzwoń pod numer 111, jeśli Twój lekarz rodzinny lub usługi poza godzinami pracy nie są dostępne.
 
24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu, aby uzyskać pilną pomoc lub poradę, która nie jest pilna. Samarytanie
www.samaritans.org lub Samarytanie 08457 909090 zadzwoń pod numer 116 123 (24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu), aby porozmawiać o wszelkich istotnych sprawach niepokojące Cię
 
Saneline
www.sane.org.uk lub zadzwoń pod numer 0300 304 7000 codziennie w godzinach 16:30–22:30. Dostępna jest również usługa Textcare.

OK Rehab
www.okrehab.org OK Rehab specjalizuje się w lokalnej odwyku narkotykowym i alkoholowym oraz leczeniu uzależnień. Leczenie to jest dostępne zarówno w placówkach lecznictwa stacjonarnego, jak i ambulatoryjnego.

W przypadku pilnej sytuacji kryzysowej, w razie potrzeby Twój Społeczny Zespół Zdrowia Psychicznego może skorzystać z pomocy osoby kontaktowej udzielającej pomocy w sytuacjach kryzysowych lub możesz poprosić o wizytę u psychiatry dyżurnego na lokalnym oddziale ratunkowym.  

Aktualizacja: 27.11.2020

Następna recenzja: 27.08.2023